Onze man in Brussel, zo voelt het wel een beetje maar wat doe je daar en hoe ben je er in terecht gekomen? Vorige week ben ik gevraagd om deel te nemen in de Expert Group on European Health Workforce en is dit jaar de 5e keer dat ik voor een paar dagen in Brussel ben. De 17e juni ben ik weer voor twee dagen. Maar hoe kom je daar en wat is de geloofwaardigheid van je positie en ben je een voorbeeld voor anderen?
Hoe kom je daar eigenlijk?Het begon eigenlijk met de eerste voorzichtige treden als voorzitter van een kleine vakgroep verpleging in de GGz Nijmegen, onzeker omdat je soms te vaak hoort dat daar eigenlijk 'iemand anders' voor zou moeten zijn, maar die er vaak niet is. Na jaren van geweldige thema's weg gezet hebben met 4 x per jaar een minicongres werd ik secretaris van de toen nog Nederlandse Vereniging van Psychiatrische Verpleging, die later opgegaan is in de V&VN. In die tijd ben ik gaan kijken of er in Europa ook nationale secties waren en dat was ook zo. In de zelfde tijd begreep ik dat er nog geen Europese vereniging voor psychiatrische verpleging was dus de moed maar bij elkaar geschraapt om daar vorm aan te geven.
In die zelfde periode maakt ik kennis met de collega verpleegkundig specialistische groepen wat zich verenigde in de ESNO, de European Specialist Nurses Organisations.
Met die club maakt het beroep in een hele korte tijd een geweldige vertaalslag naar erkenning. Dat gebeurt niet alleen omdat de verpleegkundig specialist wilt profileren maar met name vanuit de vraag van de EU commissie, gezondheid en professionaliteit, om eenheid in het kwalificatie systeem, eenheid in de opleidings systemen door te werken aan een Common Training Framework, Accreditatie proces en andere activiteiten zoals een literatuur werk van 'ESNO Specialist Nursing Principles' voor iedere vakgroep zoals diabetes, onclogie, operatie, psychiatrie en zo meer, een Summit die in het EU gebouw gehouden wordt, deelname aan werkgroepen zoals EU patient Forum, EU Joined Action Health Work Force en nu in de Expertgroup Health Work Force van DG Sanco, samenwerking met Hospital Pharmacists and European Medisch Specialisten ... en dan is dit nog maar een greep.
Het mooiste van dit alles is om het in balans te doen met twee uiterste, enerzijds actief werkzaam zijn op de werkvloer en anderzijds in de high level beleidsexpert panel in Brussel. Is dat vreemd? Nee, zo hoort het eigenlijk te zijn, als je het kleine niet eert ben je het grote niet weert.En uiteindelijk, hoe kom je aan zo'n tafel en netwerk? Wel eigenlijk alleen omdat je gedurende de jaren iedereen leert kennen, de stof ondertussen beheerst,, je doel en missie vooraan hebt staan, een stuk bescheidenheid en doen wat zegt, zeg wat je doet en laat het zien en ik denk dat ook de factor tijd mee speelt. Daar hoef je geen grote titel voor te hebben en zoals het wel eens geldt aan die tafel, 'veel gezond verstand, realiteitszin en over je eigen belangen kan stappen en een keer om je zelf kunnen lachen' dat doen anderen ook.
En voelt het als een spagaat? Het is elke keer toch leuk om weer thuis te komen aan beide tafels, In ProPersona op de afdeling Posthoorn waar de cliënten vragen het het was in Brussel, en soms ook wat leuks mee neem en in Brussel ze me vragen hoe het in het werkveld is.Op de vraag waar het eigenlijke allemaal goed voor is zeg ik vaak: " Als je niet mee doet namens je beroepsgroep, besluit iemand over jou die jou en je beroepsgroep niet kent". En ook, waarom niet binnen stappen op de deuren die open gedaan worden en uitnodigingen die gedaan worden aan onze beroepsgroep, ik denk dat heel vaak de belangstelling naar ons onderschat wordt. Leiderschap hoort op de juiste plaats, dat dient overal te zijn.
